Μασσαλία-Μιλάνο με Infiniti G37S Coupe
ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ: 31 Οκτωβρίου-3 Νοεμβρίου 2008ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ: Infiniti G37S Coupe
ΟΔΗΓΟΣ: Ν.K.
ΔΙΑΔΡΟΜΗ: Μασσαλία-Μιλάνο (μέσω Côte d’ Azur και Γαλλικών ¶λπεων)
ΧΛΜ.: 1.108
Ιπτάμενος και τζέντλεμαν!
Ταξιδεύουμε από Μασσαλία για Μιλάνο και νιώθουμε την κοσμοπολίτικη αύρα της Côte d’ Azur, την άγρια ομορφιά των Γαλλικών ¶λπεων και τη δύναμη των 320 ίππων του Infiniti G37S. Πατάμε, λοιπόν, γκάζι και απογειωνόμαστε...
Είναι γεγονός πως η ιδανική διαδρομή προϋποθέτει και το ιδανικό αυτοκίνητο. Το κατά περίσταση κατάλληλο, σύμφωνα με γεωγραφικά, ιστορικά ή πρακτικά, εν πάση περιπτώσει, δεδομένα. Σε ό,τι αφορά το ταξίδι μας από τη Μασσαλία μέχρι το Μιλάνο το όχημα που θα μας συνόδευε έπρεπε να είναι σε θέση να τα βγάλει πέρα τόσο στις απαιτητικές ειδικές του Ράλλυ Μόντε Κάρλο όσο και στους αριστοκρατικούς δρόμους του Πριγκιπάτου, να νιώθει το ίδιο άνετα στο κοσμοπολίτικο Σεν-Τροπέ και στα πολυπολιτισμικά σοκάκια της Μασίλιας, στην πρωτεύουσα των μόδιστρων και στις βιομηχανικές περιοχές του ιταλικού βορρά. Όταν χτύπησε το τηλέφωνο και η φωνή από την άλλη άκρη επιβεβαίωσε «ΟΚ το Infiniti, φεύγετε για Γαλλία», δεν είχαμε καμία αμφιβολία... όλα έβαιναν καλώς. Διότι πισωκίνητο κουπέ με 320 ίππους, 7τάχυτο κιβώτιο με κλαπέτα στο τιμόνι και επιτάχυνση κάτω των 6 δλ., όπως το G37S, είναι -αν μη τι άλλο- μια πολύ καλή αρχή.
Η συνέχεια στο αεροδρόμιο της Μασσαλίας, όπου δύο υπάλληλοι της ιαπωνικής εταιρείας, με τους οποίους είμαστε σε θέση να επικοινωνήσουμε, εκτός από τη γλώσσα του σώματος, και στα αγγλικά (πάει, χάλασαν και οι Γάλλοι…), μας περιμένουν υπομονετικά (παρά τη μία ώρα καθυστέρησης) και χωρίς χρονοτριβή μας οδηγούν στο αυτοκίνητό μας. Στο όμορφο, γαλάζιο G37S με τις κλασικές για κουπέ αναλογίες (μακρύ ρύγχος, κοντοί πρόβολοι) και ένα μικρό, αλλά καθοριστικό touch από 350Ζ. Τα Infiniti είναι για τη Nissan ό,τι τα Lexus για την Toyota, και, ως τέτοια, δεν κρύβουν τους δεσμούς με τη μητρική εταιρεία, αν και δεν τη διατυμπανίζουν κιόλας. Είναι ξεχωριστά, το κατά δύναμιν μοναδικά και σίγουρα απευθύνονται σε ένα διαφορετικό κοινό. Το θέμα, όπως στεκόμαστε στο πάρκινγκ του αεροδρομίου, είναι πως το δικό μας Infiniti είναι και λίαν ευχάριστο στο μάτι (κι ας έχει ως πρωταρχικό στόχο τη μεγάλη αμερικανική αγορά, στην οποία και δηλώνει το «παρών» εδώ και 19 χρόνια). Tόσο εξωτερικά όσο και εσωτερικά - όπου μπορεί να μην είναι το απαύγασμα της χλιδής, δεν παύει όμως να είναι ξεχωριστό και εργονομικό, με όλων των ειδών τις ανέσεις. Πετάμε τα πράγματα στο ικανοποιητικών διαστάσεων -για κουπέ- πορτ μπαγκάζ, συνδέουμε το iPod και ξεκινάμε...
On y va? Avec plaisir!
Από τα πρώτα κιόλας χιλιόμετρα το G37S δίνει μια συμπαγή, στιβαρή αίσθηση, και η ποιότητα κύλισης φαίνεται ότι έχει την τιμητική της. Εύκολα θα βρεις την επιθυμητή θέση οδήγησης, γρήγορα θα νιώσεις άνετα στα δερμάτινα καθίσματα, έτοιμος για να πυροβολήσεις. Σίγουρα όχι όμως στη Μασσαλία, όπου επιβεβαιώνεται το θέσφατο που μας θέλει ασύμβατους με τις μεγάλες πόλεις, παρά το γεγονός πως αυτήν τη συγκεκριμένη αξίζει σίγουρα να την εξερευνήσεις. Ναι, έχουμε αυτόματο 7άρι κιβώτιο για να αντιμετωπίσουμε το κυκλοφοριακό, αλλά δε θέλουμε! Βγάζουμε μερικές -μετρημένες στα δάχτυλα- τουριστικές φωτογραφίες την ώρα που αρχίζει το ψιλόβροχο, και όπου φύγει φύγει. Ο παραλιακός δρόμος που περνά από την Καλόνκ μάς οδηγεί στο Κασίς. Στο γραφικό Κασίς με το μεγάλο πεζόδρομο κατά μήκος του μικρού λιμανιού, που κατακλύζεται από ψαρόβαρκες κάθε πιθανού χρώματος. Αμέσως νιώθεις τη ζεστασιά σε αυτό το χωριουδάκι, κι ας λυσσομανάει η θάλασσα στα μπλόκια του φάρου σε σημείο που αναρωτιέσαι αν βρίσκεσαι στη Μεσόγειο ή στον Ατλαντικό. Οι μόνοι ανεπιθύμητοι επισκέπτες εδώ είναι οι μη κατάλληλα ενδεδυμένοι! Το dress code του χωριού επιβάλλει, όπως επισημαίνει η αντίστοιχη ταμπέλα, να μην περιφέρεται κανείς με μαγιό!
Παρ’ ότι φοράμε τα ρούχα μας, αποφασίζουμε να κινηθούμε βορειοανατολικά, προς Σεν-Τροπέ. Καθώς το φως πέφτει και η Ζανταρμερί φεύγει, εμείς επιταχύνουμε στην παραλιακή διαδρομή, που έχει αρχίσει να γίνεται αρκετά ενδιαφέρουσα: Η κίνηση είναι ανύπαρκτη και η μία στροφή διαδέχεται την άλλη, ενώ υπάρχουν πολλά σημεία που το όριο των 70 και 90 χλμ. μοιάζει παράλογα μεγάλο. Πηγαίνει από εδώ ο Αλεζί στο χωριό του; Το Infiniti, πάντως, αποδεικνύει εύκολα στον οδηγό του πως δεν πρόκειται για ένα κρούιζερ μεγάλων αποστάσεων και μόνο. Το «βάρος» του τιμονιού είναι το σωστό, και το μόνο που σου μένει είναι να στοχεύσεις την ιδανική γραμμή ανάμεσα στα αλμυρίκια και στους βράχους. Η μάζα (1.719 κιλά η αυτόματη έκδοση) και ο όγκος του αυτοκινήτου (4.660x1.820x1.400 χλστ. οι βασικές διαστάσεις) καταφέρνουν να κρύβονται εύκολα, η απόκριση στο γκάζι είναι άμεση -ελέω μεταβλητού χρονισμού, αλλά και βύθισης βαλβίδων-, και το G37S μπορεί εύκολα να διατηρήσει ρυθμό στην κίνησή του. Αυτόματα καταφεύγεις, βέβαια, στα δύο ευμεγέθη paddle εκατέρωθεν του τιμονιού για κατεβάσματα (κυρίως) αλλά και για τα ανεβάσματα σχέσεων. Ναι, οι αλλαγές του αυτόματου κιβωτίου μπορεί να είναι ομαλές, σχεδόν ανεπαίσθητες στον ανοικτό δρόμο, ταχύτητα όμως προσφέρει μόνο στη χειροκίνητη επιλογή, ακόμα και αν πρόκειται για αλλαγή στο όριο των στροφών. Σημειώσατε, πάντως, στα υπέρ του S (όπως sport) το μπλοκέ διαφορικό πίσω, την ενεργή τετραδιεύθυνση στις υψηλές ταχύτητες, την αναβαθμισμένη ανάρτηση και τις 19άρες ζάντες. Αυτή είναι, χωρίς δεύτερη κουβέντα, η σωστή έκδοση!
Φτάνοντας στο Σεν-Τροπέ, βρίσκουμε στην πρώτη κιόλας γύρα το ξενοδοχείο μας, δίχως ίχνος ντροπής παρκάρουμε μπροστά από μια Bentley κάποιου γείτονά μας, πετάμε τα κλειδιά στον παρκαδόρο και ξαμολιόμαστε για δείπνο, αναζητώντας παράλληλα λίγη από αυτήν την αίγλη του παρελθόντος της κοσμοπολίτικης κωμόπολης. Τα μικρά παραλιακά θέρετρα που έχουμε βρει στο δρόμο μας μέχρι στιγμής μπορεί να φαίνονται παρατημένα στο έλεος του πανδαμάτορα, άδεια και ολίγον έως -ανά περίπτωση- πολύ ντεκαντάνς (του Κασίς εξαιρουμένου), όχι όμως και το διάσημο Σεν-Τροπέ. Δεν έχεις να παρά να επιλέξεις ένα από τα (περιέργως γεμάτα!) καφέ-μπιστρό και να περιμένεις να εμφανιστούν από τη γωνία η Μπεμπέ αγκαλιά με τα σκυλάκια της, ο κύριος Κασόγκι ή ακόμα και ο Λουί ντε Φινέ, που, ντυμένος αστυνομικός, θα κυνηγάει εξωγήινους! Ίσως νά ’ναι κι αυτές οι ασπρόμαυρες φωτογραφίες που κρέμονται στον τοίχο, αλλά μαζί με τη σος bearnaise τελειώνει και το ταξίδι στο χρόνο. Ώρα για ξεκούραση και ες αύριον τα σπουδαία.
Από τη θάλασσα στα βουνά
Το επόμενο πρωινό είναι, σε πείσμα του μετεωρολογικού δελτίου, ηλιόλουστο, και στη μαρίνα βλέπουμε περισσότερα κατάρτια και δίμετρες γάμπες από αφρόψαρα. Το κακό είναι πως δύσκολα κάποια από αυτές (τις δίμετρες γάμπες) θα χωρέσει στο πίσω κάθισμα, αφού, προς όφελος της αισθητικής, το χαρακτηριστικό χαμήλωμα της οροφής μετά τη μεσαία κολόνα περιορίζει το χώρο πάνω από τα κεφάλια των πίσω επιβατών. Συγκεντρωνόμαστε -μετά βίας- στο σκοπό μας, τελειώνουμε τη φωτογράφιση και, ύστερα από ένα γρήγορο εσπρέσο ντουμπλ, εξαφανιζόμαστε με κατεύθυνση Κάννες, αλλά απώτερο... προορισμό τα βουνά.
Οι Κάννες αποδεικνύονται κάτι μεταξύ Σάντα Μόνικα και Λουτρακίου, μόνο που στην πρώτη έχεις φάτσα τον Ειρηνικό και στο δεύτερο έχεις αγώνα που ακόμη προσμετρά στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ράλλυ (χε, χε), με το γκλάμουρ όμως να χτυπάει κόκκινα. Κι ας μην είδαμε... Starlet ούτε για δείγμα, μήτε και διανοούμενος Αμερικανούς σκηνοθέτες. Πρόβλημα κανένα να περιφέρεσαι με Infiniti. Τουναντίον το γαλάζιο κουπέ τραβάει τα βλέμματα καλοντυμένων κυρίων και κυριών, αλλά, καθότι τύποι χαμηλών τόνων και ορεσίβιοι, δυναμώνουμε το στερεοφωνικό της Bose, απ’ όπου ηχεί το «φτωχολογιά για σένα κάθε μου τραγούδι», και στρίβουμε προς Γκρας. Ανηφορίζοντας από εκεί για Σεν Ομπάν, ο κινητήρας ανεβάζει από τις 1.500 στις 7.600 σ.α.λ. με τέτοιο ρυθμό, που νομίζεις πως το κιβώτιο πρέπει να είναι πολύ κοντά γραναζωμένο. Δεν είναι όμως - παρά τις 7 σχέσεις, οι δύο τελευταίες είναι μάλιστα αρκετά μακριές. Είναι εύστροφος και γεμάτος σε ροπή, λόγω χωρητικότητας (3,7 λίτρα είναι αυτά), ενώ, χωρίς αμφιβολία, πρόκειται για εκείνον που με τα 320 άλογα και τα 36,7 χλγμ. χαρακτηρίζει το ιαπωνικό κουπέ. Ένας ατμοσφαιρικός V6 με τα όλα του, ακόμα και με τον ήχο που σε παραπέμπει άμεσα στη διάταξη και στα άφθονα κυβικά. Σε συνδυασμό με το σύστημα διεύθυνσης και τα αποδοτικά φρένα (φανερή η αναβάθμιση σε σχέση με τα υπόλοιπα αυτοκίνητα της εταιρείας, αφού εδώ έχουμε και μεγαλύτερους δίσκους και 4πίστονες δαγκάνες), καταφέρνει εξ αρχής να σου δώσει καλύτερη, πιο οδηγοκεντρική εντύπωση από κάθε αντίστοιχο Lexus. Στα ορεινά στροφιλίκια που ακολουθούν με κατεύθυνση προς Ροκιστερόν, ένα από τα γραφικότερα χωριά της περιοχής, απενεργοποιούμε το σύστημα ελέγχου ευστάθειας και την όποια αρχική υποστροφή τη διαδέχεται η υπερστροφή ισχύος, με το μεγάλο μεταξόνιο (2.850 χλστ.) και το μπλοκέ διαφορικό να κάνουν τα πράγματα εύκολα -και αρκετά ευχάριστα, ομολογουμένως- έως την επιστροφή στην ιδανική τροχιά. Μάλιστα, ακόμα και αν οι ταχύτητες αυξηθούν, η σωστή επιλογή για τη διατήρηση της ροής στην κίνηση που προσφέρει η οδική συμπεριφορά του G37S είναι εκείνη της απενεργοποίησης του συστήματος ελέγχου ευστάθειας. Εδώ να δείτε... τετραδιεύθυνση! Μόνο η ένδειξη της μέσης κατανάλωσης μπορεί να σου χαλάσει την τέλεια ημέρα, αφού από τα 14 εκτινάσσεται, λόγω διαδρομής και οδηγικών ατασθαλιών, πάνω από τα 22 λίτρα/100 χλμ., γεγονός για το οποίο ευθύνεται σίγουρα και το σχετικά μεγάλο βάρος του αυτοκινήτου.
Σαν κατεβαίνουμε από τις μαγευτικές εικόνες του νοτιότερου άκρου των γαλλικών ¶λπεων έχει πια βραδιάσει, οπότε ψάχνουμε για το επόμενο ξενοδοχείο. Φυσικά όχι στο Μόντε Κάρλο, το οποίο και προσπερνάμε, βάζοντάς το στη λίστα με τα προς επίσκεψη μέρη της επομένης, αλλά σε κάτι πιο γήινο από οικονομική άποψη. Φτάνουμε στη Μεντόν, την επίσης παραθαλάσσια πόλη στα γαλλο-ιταλικά σύνορα, η οποία, σύμφωνα με το Θάνο, είναι φτηνή και έχει καλές πιτσαρίες, για να καταλήξουμε μπροστά από μια τεράστια πιατέλα με άδεια κελύφη μυδιών εν αναμονή της διόλου γηγενούς... παέγια. Το κρασί ήταν, πάντως, σίγουρα ιταλικό, όπως και οι σερβιτόροι σε αυτήν τη γαλλική πόλη.
Ο πρίγκιψ του Μονακό και ο Βασιλέας του Κεμπάπ
Το μαγευτικό Μόντε Κάρλο, τη στιγμή που το επισκεφτήκαμε τουλάχιστον εμείς, μπορεί να σαγηνεύσει δευτεροετείς πολιτικούς μηχανικούς με ειδίκευση την οδοποιία, αφού βρίσκεται σε κατάσταση ανάλογη της προολυμπιακής Αθήνας. Σαν να μην έφτανε ο κατασκευαστικός οργασμός και οι ορδές των τουριστών μπροστά από το Καζίνο (μα, καλά, τουρίστες χειμωνιάτικα;), ένα τεράστιο λούνα παρκ εκτείνεται κατά μήκος της μαρίνας. Ε, είναι να μην τρέξεις πάλι στα βουνά; Κατεβάζουμε δύο (σχέσεις) και στρίβουμε προς Καστιλιόν. Στο στοιχείο μας και πάλι, έπειτα από μερικά χιλιόμετρα και, αφού περνάμε το Σοσπέλ, ανταμειβόμαστε με μια ανάβαση στην κορυφή και μια κατάβαση προς το χωριό Λα Γκαντιόλα. Την... πέφτουμε πάλι στα paddle, στο γκάζι και στα φρένα, και αυτά δε μας προδίδουν για άλλη μία φορά σε αυτό το τελευταίο κομμάτι μας πριν από τα σύνορα της Ιταλίας.
Καθώς η ώρα περνάει, βρισκόμαστε κάπου στην ιταλική αουτοστράντα με κατεύθυνση προς το Μιλάνο και την κίνηση να αυξάνεται σταδιακά. Αρχίζουμε να αγχωνόμαστε! Δεν έχουμε κουραστεί από τα σερί χιλιόμετρα, αφού η ανάρτηση του Infiniti δείχνει ικανή να αντεπεξέλθει όχι μόνο στα στροφιλίκια των ειδικών διαδρομών, αλλά και στις απαιτήσεις άνεσης που μπορεί να έχει κάποιος από ένα GT αποστάσεων. Είναι Κυριακή, μα όχι οποιαδήποτε. Είναι η Κυριακή της κρίσης για το Πρωτάθλημα της F1 και τη μάχη Χάμιλτον-Μάσα, κάτι σαν την αρχέγονη πάλη του καλού ενάντια στο κακό, ακόμα και για το μεγαλύτερο επικριτή του θεσμού. Το άγχος μας, λοιπόν, συνοψίζεται σε δύο ερωτήσεις: Θα υπάρχει αναμετάδοση από ελεύθερο κανάλι της ιταλικής TV; Και, αν όχι, θα βρούμε ξενοδοχείο με δορυφορική; Αυτά τα υπαρξιακά μας οδηγούν στην απόφαση να δοκιμάσουμε την τύχη μας στη Μόντσα, που έτσι, στην τρέλα μας, αποφασίσαμε πως είναι ο ιδανικός τόπος διανυκτέρευσης. Τουλάχιστον θα αποφύγουμε στα σίγουρα την κίνηση του Μιλάνο. Με αντίπαλο το οβάλ αναλογικό ρολόι στο κέντρο του ταμπλό του Infiniti -που δεν μπορεί να μη δημιουργήσει συνειρμούς με τις πάλαι ποτέ (το λέω, και αμαρτία εξομολογουμένη ουκ έστιν αμαρτία) Maserati- και πριν οι Τιφόζι μάς πάρουν στο κυνήγι, η καλή κυρία του GPS μας φέρνει στο -φυσικά λόγω ονόματος- επιλεγμένο κατάλυμα. Τι άλλο, βέβαια, ύστερα από το Βασιλιά του Κεμπάπ στο Κορωπί ή τον Πρίγκιπα του Μονακό θα ταίριαζε σε τζετ σετ ταξιδευτές σαν κι εμάς; Το Royal Falcone αποδεικνύεται ιδανικό καταφύγιο για άστεγα γεράκια του δρόμου και, με την προτροπή του υπαλλήλου της ρεσεψιόν «vai, vai, ίσα που προλαβαίνετε την εκκίνηση», προσγειωνόμαστε στα κρεβάτια, ανοίγουμε τηλεόραση και βρίσκουμε ίσαμε τα 770 αθλητικά κανάλια. Ο παράδεισος!
Δύο ώρες αργότερα στη ρεσεψιόν και πάλι ο φίλος μας κουνά τον δεξί καρπό κατά το συνήθη ιταλικό τρόπο λέγοντας κάτι ακατάληπτα περί γερμανο-ιαπωνικής συνωμοσίας. Επικεντρωνόμαστε στην πίτσα του Πέπε, που τυγχάνει σε στρατηγική τοποθεσία -ακριβώς απέναντι από το ξενοδοχείο μας-, ιδιαίτερα τώρα που έχουν ανοίξει οι ουρανοί και ρίχνει τουλούμια, και σφυρίζουμε ουσιαστικά τη λήξη του οδοιπορικού μας. Η πρωινή εξόρμηση στο Μιλάνο αποτελεί απλώς τον επίλογο μιας όμορφης, διασκεδαστικής αλλά και πλούσιας σε εικόνες και οδηγικές εμπειρίες διαδρομής. Στο αεροδρόμιο πια ανοίγω και πάλι την εφημερίδα που μπαγιατεύει εδώ και τρία μερόνυχτα στη βαλίτσα μου και το μάτι πέφτει στις ταξιδιωτικές διαφημίσεις: «Μασσαλία-Μιλάνο 10 ημέρες σε τιμή ευκαιρίας». G37S δίνετε; _ Ν. Κ.
ΤΕΧΝΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ
INFINITI G37S COUPE ΑΤ
ΚΙΝΗΤΗΡΑΣ
ΚΥΒΙΣΜΟΣ 3.696 κ.εκ.
ΜΕΓ. ΙΣΧΥΣ 320 ίπποι/7.000 σ.α.λ.
ΜΕΓ. ΡΟΠΗ 36,7 χλγμ./5.200 σ.α.λ.
ΑΝΑΡΤΗΣΗ
ΕΜΠΡΟΣ Διπλά ψαλίδια
ΠΙΣΩ Πολλαπλών συνδέσμων
ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ
ΜΗΚΟΣxΠΛΑΤΟΣxΥΨΟΣ 4.660x1.820x1.400 χλστ.
ΜΕΤΑΞΟΝΙΟ 2.850 χλστ.
ΒΑΡΟΣ 1.719 κιλά
ΕΠΙΔΟΣΕΙΣ*
0-100 χλμ./ώρα 5,9 δλ.
ΤΕΛΙΚΗ ΤΑΧΥΤΗΤΑ 250 χλμ./ώρα
*ΤΙΜΕΣ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΤΗ
IΝFΙΝΙΤΙ G37S COUPE ΜΤ
Γεύση από 370Ζ
Είπαμε, η Infiniti είναι το premium παρακλάδι της Nissan, με πρωταρχικό στόχο την αγορά της Αμερικής. Αυτό συνειρμικά φέρνει στο μυαλό άνετα, πολυτελή αυτοκίνητα με μεγάλους κυβισμούς και -de facto- αυτόματα κιβώτια. Οι Ιάπωνες, όμως, ευτυχώς, αφήνουν την επιλογή στον αγοραστή: G37S χειροκίνητο!
Παραμένει μεγάλο, ογκώδες και βαρύ, αλλά μη γελαστείτε από την αρνίσια περιβολή... Πρόκειται για λύκο. Κάτω από το αμάξωμα κρύβονται πολλά καλούδια τεχνολογίας, όπως μας έχει συνηθίσει η Nissan στα μη-καθημερινά μοντέλα της. Καταρχήν, πρέπει να σημειώσουμε τις διαφορές της έκδοσης S από την απλή GT. Η ανάρτηση με τις σφιχτότερες ρυθμίσεις, το μπλοκέ διαφορικό (LSD) και τα φρένα είναι από τις πιο σημαντικές αναβαθμίσεις. Στον εμπρός άξονα έχουν τοποθετηθεί 4πίστονες δαγκάνες σε δίσκους διαμέτρου 355 χλστ. και πίσω 2πίστονες σε δίσκους 350 χλστ. Κερασάκι στην τούρτα η ενεργητική τετραδιεύθυνση, μέσω ηλεκτρονικά ελεγχόμενης κρεμαγιέρας στον πίσω άξονα.
Για το τέλος αφήσαμε το κιβώτιο, που αποτελεί και την ειδοποιό διαφορά στο κόκκινο G37S στο οποίο βάλαμε... χέρι. Και τι κιβώτιο: Θυμίζει supercar άλλης εποχής. Ο ελάχιστος σε μέγεθος επιλογέας έχει σφιχτή -έως σκληρή- αίσθηση και οι 6 σχέσεις απαιτούν δύναμη και ακρίβεια στο κούμπωμα. Οι διαδρομές του επιλογέα είναι πολύ μικρές και, παρ’ όλη τη δύναμη που απαιτείται, η εξοικείωση έρχεται στα πρώτα 500 μ. Από εκεί και πέρα, ξεκινάει η... χαρά του παιδιού. Το κοντρόλ που προσφέρει ένα τόσο καλό σασμάν, σε συνδυασμό με το βαρύ συμπλέκτη και την άμεση απόκριση ενός ψαγμένου ατμοσφαιρικού κινητήρα με τέτοιο βάθος, δεν μπορεί να συγκριθεί με κανενός αυτόματου/ημιαυτόματου κιβωτίου, όσο καλό κι αν είναι το software που το ελέγχει. Βγάζεις το ESP, διαλέγεις σχέση στο κιβώτιο ανάλογα με την πρόσφυση του οδοστρώματος, γραπώνεις αποφασιστικά το μικρό και σβέλτο τιμόνι και κινείσαι όπως αγαπάς. Με γραμμές ή με μεγάλες γωνίες υπερστροφής, στην εθνική ή στον επαρχιακό δρόμο, το μεγάλο κουπέ των 1.700+ κιλών ελέγχεται εύκολα σαν παιδικό παιχνίδι και πάει γρήγορα, πολύ γρήγορα. Δεν το κρύβουμε... Μας άνοιξε την όρεξη για... 370Ζ. Με ίδιο μοτέρ/κιβώτιο και με το δεδομένο του μικρότερου βάρους και μεταξονίου, αναμένονται πολύ ένδοξες μέρες._ Σ. Λ.
INFINITI G37S 6sp. Manual
0-100 χλμ./ώρα* 5,9 δλ.
0-1.000 μ.* 25,4 δλ. (214,2 χλμ./ώρα)
80-110 χλμ./ώρα με 3η/4η* 3,2/4,1 δλ.
120-140 χλμ./ώρα με 5η/6η* 3,9/5,9 δλ.
ΦΡΕΝΑ 120-0 χλμ./ώρα* 54,5 μ.
ΜΕΣΗ ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗ* 16,3 λίτρα/100 χλμ.
ΤΙΜΗ Από 65.900 ευρώ (έκδοση S)
*ΤΙΜΕΣ 4Τ